برخی از عناوین از سال‌های دور به عنوان کلیشه در ذهن‌ها ثبت شده‌اند. برای مثال اگر از دوستان خود بخواهید یک بازی دونفره مبارزه‌ای را به شما معرفی کنند پاسخ بسیاری از آنها Mortal Kombat خواهد بود. بازی Need For Speed یکی از آن بازی‌هاست که از ۲۵ سال پیش جایگاه خود را روز به روز بین بازی‌های ماشین محکم و محکمتر کرده است. در ادامه با نقد و بررسی بازی Need For Speed Payback همراه گیم پاس باشید.

سری بازی‌های Need For Speed محصول شرکت معروف Electronic Arts است. سری‌های اولیه این بازی (از سال ۱۹۹۲ تا ۲۰۰۱) در نمایندگی کانادای این شرکت با نام EA Canada ساخته شدند. پس از آن شرکتی با عنوان EA Black Box وظیفه ساخت این بازی را بر عهده گرفت (از سال ۲۰۰۲ تا ۲۰۱۱) . پس از گذرهای زود به زود از بین توسعه دهنده و تولید چندین نسخه برای پلت فرمهای مختلف, Ghost Games در کنار EA Games از سال ۲۰۱۲ تا به امروز به تولید این بازی پرداخته است.

داستان

 

اگر از طرفدارن سری بازی‌های Need For Speed هستید داستان این بازی چیزی نیست که قبلا تجربه نکرده باشید. تفاوت چشمگیر این نسخه با نسخ قبل این است که در Need For Speed Payback شما با سه شخصیت تایلر مورگان, شان مک الستر و جسیکا میلر داستان بازی را جلو می‌برید. تایلر سردسته یک گروه راننده غیر مجاز است که سری اتفاقات شروع بازی باعث می‌شود اعتبار خود را در شهر و به طبع از آن بین افراد گروه خود از دست بدهد. پروسه کلی داستان خلاصه به جمع کردن افراد گروه, شرکت در مسابقات و وقایع مختلف و در انتها باز پس گیری اعتبار از دست رفته خلاصه می‌گردد. در کل داستانی در پیش رو دارید که برای علاقه مندان بازی های ماشینرانی خالی از جذابیت نیست.

به علت رویکرد Open World گونه Need For Speed Payback این بازی مملو از چالش‌ها و ماموریت‌های کوچک است که تاثیر چندانی بر روند پیشبرد داستان اصلی ندارند و هرزمان که مایل باشید می‌توانید آنها را به پایان برسانید.

[tie_index]سیستم بازی[/tie_index]

سیستم بازی

Need For Speed Payback سیستم ماموریت‌های خود را به ۵ مدل تقسیم کرده است. همانطور که پیشتر اشاره شد شما به جای سه شخصیت بازی را به جلو می‌برید. هرکدام از این شخصیت‌ها متخصص نوعی از ماشین رانی هستند. تایلر متخصص Race و ,Drag مک متخصص Off-road و ,Drift و در آخر جس متخصص Runner. این یعنی غیر از برخی ماموریت‌های خاص تنها زمانی با پلیس مواجه میشوید که جس پشت فرمان باشد. همچنین هرکدام از این پنج نوع ذکر شده نیازمند ماشین مخصوص آن نوع خاص است که باید از نمایشگاه خاص آن دسته بندی ماشین مورد نظر را خریداری کنید.

سیستم بازی مملو از مواردیست که باعث می‌شوند داستان از یکنواختی خارج شود. برای مثال هنگامی که در خیابان‌های شهر مشغول رانندگی هستید بسته‌هایی را می‌بینید که به حال خود رها شده‌اند و پس از جدال با پلیس می‌توانید آن را به صاحب نامعلومش تحویل دهید و مبلغ نا معلوم مورد نظر را بگیرید. یکی دیگر از این موارد ماشین های رها شده است که پس از آپدیت بازی پیغام آن شروع به نمایش داده شدن می‌کند و در مدت زمانی خاص (معمولا برای ما ۱۶۰ ساعت به پایین بود) باید ماشین را پیدا کنید و با فرار از دست پلیس آن را به گاراژ خود برسانید و به کلکسیون ماشین‌هایتان اضافه نمایید. اما با وجود تمام این موارد که تنها دو مثال آن ذکر شد سیستم بازی همچنان روندی یکنواخت دارد و اگر علاقه‌مند به این سبک از بازی نباشید شاید زحمت به پایان رساندن داستان بازی را به خود ندهید.

سلامت فیزیکی ماشین‌ها بر خلاف نسخه قبل دیگر یک مساله محسوب نمی‌شود. در این نسخه اگر شما وارد پمپ بنزین یا گاراژ می‌شوید، تنها برای این است که ظاهر ماشین را به حالت استاندارد خود برگردانید. همچنین بر خلاف نسخه قبل دیگر ابزاری برای کند کردن پلیس‌ها و دیگر مسابقه دهندگان ندارید. تنها ابزار شما ضربه های زمانبندی شده برای خارج کردن آنها از مسیر است.

سیستم بروز رسانی ماشین‌ها در این نسخه به شدت طاقت فرساست. در این بازی پس از هر بردن مسابقه کارت‌هایی به شما داده می‌شود و با انتخاب یکی از آنها میتواند اقدام به نصب آن بر روی ماشین و یا انجام کارهای دیگر با آن کارت بکنید. این تصمیم برای نصب و یا عدم نصب از آن رو است که هر کارتی به بالا رفتن سطح ماشین شما کمک نمی‌کند و گاهی بعضا آن را پایین می‌آورد. همچنین این کارتها در فروشگاه‌های بروزرسانی قابل دسترس هستند. فروشگاه‌های بروز‌رسانی علاوه بر فروش کارت امکانات دیگری نیز به شما می‌دهند که از ابتدای بازی به علت کمبود پول یا منابع در دسترس نیستند.

بروز‌رسانی ظاهری ماشین‌ها نیز تا حدود وابسته به ماموریت های اصلی و جانبی است. هر ماموریت بخشی از امکانات بروزرسانی ظاهری را برای شما باز می‌کند. شاید تنها نکته جذاب و غیر محدود برای تغییر ظاهری رنگ ماشین‌ها باشد که یک پنل بسیار جالب و پر از امکانات در اختیارتان می‌گذارد.

موزیک

موزیک این بازی یک Playlist تشکیل شده از آهنگهای خواننده‌هایی غیرمعروف است. با این که بخش عظیمی از این Playlist باب طبع ما نبود اما نباید فراموش کرد این رویه تقریبا در تمام نسخه‌ها به این صورت بوده است. این که این موزیک‌ها زیبا هستند یا نه صد در صد به سلیقه شما ربط دارد اما از نظر ما درصد عظیمی از آنها سطح متوسط بالاتر نیستند.

صدا

صدای موتور خودروها بی نظیر است. از صدای هیولاهای هشت سیلندر آمریکایی بگیرید تا توربو شارژ ماشینهای ژاپنی. واقعا ذره‌ای ایراد به صدای خودروها در این بازی وارد نیست. یک نکته زیبا که در نسخه PS4 به آن بر می‌خورید صدای بیسیم پلیسها از بلندگوی دسته کنسول است. این موضوع هیجان تعقیب و گریزها را دوچندان می‌کند.

اما صدای شخصیت‌ها کیفیت صدای این بازی را در حد متوسط پایین می‌آورد. شاید برای این موضوع تا حدودی بتوان داستان را موثر دانست اما با کمی دقت میتوان متوجه شد که تعداد افراد صدا پیشه از انگشتان دست بالاتر نمی‌روند و هرکدام علاوه بر شخصیت‌های اصلی, دیالوگهای سبک شخصیت‌های نامعلوم (یا بی چهره) را بر عهده گرفته‌اند.

گرافیک

گرافیک این بازی همانند هر بازی Cross Platform دیگری وابسته به سیستم مقصد آن است. سیستم شما هرچه امکانات سخت افزاری بهتری داشته باشد Frostbite 3 (موتور بازی سازی) خروجی بهتری به شما می‌دهد. نسخه‌های کنسول این بازی چه در Xbox و چه در PS4 به زیبایی اجرا می‌شوند و گرافیکی درخورد یک مسیر ۲۵ ساله را به شما می‌دهند. یکی از نکات شایان ذکر در مورد نسخ کنسولی این بازی اجرا شدن آن در ۳۰fps برای کیفیت ۴K است که کمی دارندگان PS4 Pro و Xbox One X را آزرده خاطر می‌کند. تجربه لذت بخش Gran Turismo Sport در PS4 Pro و Forza در Xbox One X با کیفیت ۴K و ۶۰fbs باعث می‌شود رتبه این بازی بین دارندگان این دو کنسول به سه و یا حتی پایینتر سقوط کند.

در انتهای نقد و بررسی Need for Speed Payback از شما عزیزان دعوت میکنیم نظرات و خاطرات خود را در مورد این نسخه و یا نسخه‌های قبل با گیم پاس و خوانندگانش در قسمت دیدگاه‌ها، پائین همین مطلب به اشتراک بگذارید.