از زمان انتشار یکی از انحصاری‌های پر سر و صدای سونی یعنی The Order: 1886 چیزی حدود پنج سال می‌گذرد. اثری که در زمان انتشار خود با نقدهای مثبت و منفی زیادی همراه شد. اما واقعا The Order: 1886 لایق این همه جنجال و سر و صدا بوده است؟ در ادامه با بررسی بازی The Order: 1886 همراه گیم پاس باشید.

داستان خوب فدای روایت ضعیف

داستان بازی در ژانر تاریخ جایگزین و علمی-تخیلی جریان دارد و همان طور که از نام بازی نیز پیداست، بازی در سال ۱۸۸۶ یعنی چندین سال پس از انقلاب صنعتی و در لندن اتقاق می‌افتد. گروهی از شوالیه‌ها به نام The Order وظیفه مبارزه با نیمه انسان‌هایی به اسم Half Beerd «نیمه نژاد» را دارند. شخصیت اصلی بازی یعنی “گالاهد” یکی از اعضای همین تیم است و زمان زیادی است که به محفل، سوگند خورده و برای امنیت شهر و مردم تلاش می کند. از طرفی گروهی از مردم به نام شورشی‌ها هم وجود دارند که نیمه نژادها با سواستفاده از نام این گروه توانسته‌اند به لندن نفوذ کنند و خطری بزرگ برای شهر به حساب آیند. درست است که تمام این‌ها خبر از اجرا یا ست-آپ داستانی جذاب می‌دهد اما مشکل اصلی The Order: 188 در همین جا آغاز می‌شود. بازی با این همه تم داستانی جذابی که دارد، در استفاده از آن عاجز است و نتوانسته از پتانسیل بالای اتمسفر خود فضای درستی برای الگوی روایی خوب و شخصیت پردازی درست پیدا کند و تمام این‌ها صرفا در حد یک بستر روایی نصفه و نیمه باقی می‌ماند. در طول بازی به کاراکتر‌های بسیاری بر خواهید خورد که هیچ کدام به جز کاراکتر اصلی بازی یعنی “گالاهد”، شخصیت پردازی معقول و مناسبی ندارند و همگی در حد همان تیپی که در ابتدای بازی معرفی می شوند باقی می‌مانند. برای مثال خوب است با برخی از این شخصیت ها آشنا شوید. “ایزابلا” یکی از اعضای محفل است که گالاهد و او (بر خلاف قوانین محفل) علاقه پنهانی به یکدیگر دارند. یکی دیگر از کاراکتر های مهم بازی، جوانی فرانسوی است به نام “لافایت” که از اعضای جوان محفل نیز به شمار می‌رود و کاراکتری بسیار شوخ دارد. از تمام این‌ها بگیرید تا “نیکولا تسلا” معروف، هیچ کدام به اندازه‌ای که باید و شاید پرداخت نمی‌شوند و داستان از نوع شخصیت و کارهای آن‌ها صرفا برای پیشبرد قصه استفاده می‌کند. اما هر چه قدر که کاراکتر های فرعی دچار ضعف هستند شخصیت پردازی کاراکتر اصلی بازی یعنی “گالاهد” بسیار خوب انجام شده است. “گالاهد” در طول بازی با چالش‌ها و شرایط مختلفی رو به رو می‌شود که در هر کدام باید تصمیمات مختلفی بگیرد و با عواقب آنها رو به رو شود. یکی از عواملی که باعث شده تا شخصیت “گالاهد” مانند بقیه به یک کاراکتر تک بعدی تبدیل نشود، بدون شک صداگذاری و بازی بازیگر آن یعنی “استیو لاوتون” است. در جای جای بازی، نبوغ و مهارت “لاوتون” به چشم می خورد و همین موضوع سبب شده تا در طول بازی هیچ گاه از نوع دیالوگ گفتن و نحوه تعامل با دنیای بازی خسته نشوید.

داستان در The Order: 1886 قرار است که مهم باشد و مخاطب را در طول روایت با خودش همراه سازد ولی به دلیل ساختار بیش از حد هالیوود گرایانه، لطمه شدیدی خورده و تیم سازنده به هیچ وجه نتوانسته از پتانسیل قصه خود استفاده کند. ریتم کند روایت بازی نیز ممکن است از همان ابتدای شروع The Order: 1886 هر کسی را خسته کند. در طول بازی باید با کات سین های طولانی دست و پنجه نرم کنید که اکثرا هم تنها با دیالوگ گفتن شخصیت‌ها همراه است. The Order: 1886 به جای روایت داستان در خلال گیم پلی، ترجیح داده است تا آن‌ها را در کات سین‌های طولانی روایت کند. کات سین‌‌ها شاید به تم سینمایی بازی کمک کرده باشد اما در نهایت The Order: 1886 باید به عنوان یک بازی ویدئویی شناخته شود، نه یک لایو اکشن هالیوودی. بازی بر روی بالاترین درجه سختی اش نهایتا بتواند چیزی نزدیک به هفت ساعت گیم پلی تحویل مخاطب بدهد و این در حالی است که امکان به اصطلاح “اسکیپ” کردن کات سین‌ها در طول بازی وجود ندارد و معلوم نیست اگر این قابلیت نیز وجود داشت ساعات گیم پلی بازی به چه عددی کاهش می‌یافت. با همین شرایطی که گفته شد و با توجه به ساعت گیم پلی کم بازی، مخاطب باید در اکثر ثانیه‎های بازی به تماشای کات سین‌ها بنشیند تا بیشتر از قبل، حسرت پتاسیل هدر رفته داستان و جهان The Order: 1886 بخورد.

گیم‌پلی، پاشنه آشیل بازی

مهم‌ترین بخش بازی که به خاطر همین نوع روایت داستان لطمه خورده، بدون شک گیم پلی بازی است. گیم پلی The Order: 1886 را می‌توان به چندین بخش تفکیک کرد: راه رفتن، نظیر بازی‌های (Walking Simulator) واکینگ سیملیتور، مبارزه با دشمنان، QTEها (به موقع فشردن دکمه‌ها برای عملکرد صحیح کارکتر در بازی) ،کمی مخفی کاری و در نهایت تعدادی مینی گیم که در چندین جای بازی کاربرد دارند. متاسفانه هیچ کدام از این بخش ها در حد مطلوبی قرار ندارند و در مواجهه با هر کدام شاهد نقاط ضعف بسیاری خواهید بود. احتمالا مهم ترین نکته ای که در طول جریان مبارزات با دشمنان شما را آزار خواهد داد، هوش مصنوعی بسیار فاجعه بار دشمنان باشد. انسان‌ها بر خلاف «نیمه نژادها» هیچ گونه استراتژی خاصی در مواجه با شما ندارند و به جز ایستادن، کاور گرفتن (در حالتی که به سادگی می‌توان به آنها شلیک کرد)، یا حمله بی منطق آنها به سمت “گالاهد” ، هیچ استراتژی دیگری ندارند و از همان ابتدای بازی که با آن‌ها مواجه شوید و نوع مبارزه آن‌ها را یاد بگیرید، دیگر هیچ گاه شما را به چالش نخواهند کشید. به جز دو دسته از دشمنان که زره های قدرتمندی دارند و برای نابود کردنشان باید گلوله های بیشتری خرج کنید و دسته دیگر که همراه با شاتگان به سمت شما حمله ور می شوند و اگر زودتر از آن ها دست به اسلحه نشوید، شما را نابود خواهند ساخت. هرچند اگر راه مبارزه با این دو دسته را هم یاد گرفته باشید، بازی دیگر در مبارزات چالشی برای شما ندارد.

اگر فکر کرده‌اید که هوش مصنوعی دشمنان تنها به مبارزات بازی لطمه وارد کرده است باید بگویم که سخت در اشتباهید! در بخش مخفی کاری بازی، دشمنان هیچ گونه نبوغی از خود نشان نمی‌دهند و در تمام بخش‌هایی که «مجبور» به مخفی کاری هستید، شاهد حرکاتی به شدت از پیش تعیین شده توسط آن ها خواهید بود. بازی حتی در این بخش بالانس خود را نیز از دست می‌دهد زیرا گاهی به سادگی می‌توانید جلوی آنها بایستید و یا حتی حرکت کنید ولی آنها به هیچ وجه متوجه حضور شما نمی شوند، اما گاهی به سادگی، شما را از پشت کاوری که گرفته‌اید نیز تشخیص می دهند و کار شما را یک سره می کنند! مراحل مخفی کاری بازی به شدت خسته کننده پیش می‌روند و فقط باید انتظار بکشید که هرچه زودتر این بخش به اتمام برسد. حتی با اینکه بخش مبارزات و اکشن بازی نیز کامل و بی نقص نیست اما جذابیت و طراحی بسیار بهتری نسبت به مراحل مخفی کاری بازی دارد.

مطمئنا یکی از جذاب‌‌ترین ویژگی‌های The Order: 1886 که از آن لذت زیادی خواهید برد، تنوع بالای اسلحه‌هاست. هر کدام از اسلحه‌های بازی ویژگی‌های منحصر به فرد خود را دارند و استفاده از آن‌ها بسیار لذت بخش است. یکی از جذاب ترین اسلحه‌های بازی Thermite Rifle نام دارد که نوعی پودر قابل اشتعال در هوا خالی می کند و با شلیک به آن می توان دشمنان خود را آتش زد. یکی دیگر از این اسلحه ها Arc Induction Lance نام دارد که با پرتاب الکتریسیته به سمت دشمنان باعث نابودی آن‌ها می شود. اما متاسفانه از این سلاح‌ها نمی‌توان در تمام مراحل بازی استفاده کرد و فقط در بخش محدودی از بازی شاهد حضور این سلاح‌ها هستید. در بخش گان پلی، به بازی ÷ ایراد بسیاری وارد نیست و سازندگان توانسته‌اند از پتانسیل و خلاقیت خود در این بخش استفاده لازم را ببرند.

گرافیک جذاب لندن ۱۸۸۶

بدون شک جذاب‌ترین بخش بازی، بخش گرافیکی بی نقص آن است. گرافیک خیره کننده بازی باعث خواهد شد تا برای مدت کوتاهی کنترلر خود را کنار بگذارید و محو تماشای جزئیات خارق العاده آن بشوید. The Order: 1886 با وضوح تصویر ۱۰۸۰p و نرخ ۳۰ فریم بر ثانیه، اجرا خواهد شد. جزئیات بالای طراحی چهره‌ها، دورنماهای بی نظیر، فیزیک کم نقص، نورپردازی عالی و… همگی دست به دست هم داده‌اند تا The Order: 1886 تبدیل به یکی از پرچم داران گرافیکی کنسول نسل هشتمی سونی باشد.

سازندگان، تمام سعی خود را کرده اند که بتوانید شاهد نمایش یکی از بی‌نظیرترین گرافیک‌های کنسولی تاریخ بازی‌های ویدئویی باشید. بازی با موتور گرافیکی RAD Engine توسعه یافته و تیم سازنده توانسته حداکثر استفاده را از این موتور قدرتمند ببرد. تکسچرها در بالاترین سطح خود قرار دارند و از ابتدا تا انتهای بازی هیچ گاه رنگ و بوی خود را نمی‌بازند و در جای جای داستان بازی که با مناطق لندن رو به رو خواهید شد، همیشه جذاب جلوه می‌کنند. گرافیک بازی به قدری در سطح بالایی قرار دارد که تفاوتی بین میان پرده ها و گیم پلی بازی احساس نخواهید کرد. The Order: 1886 به همگان نشان داد که بازی‌های ویدئویی تا چه اندازه در بخش گرافیکی پیشرفت کرده‌اند. اما واقعا حیف که تمام وقت تیم سازنده و خلاقیت آنها صرف همین بخش شده و باعث شده تا با یک گرافیک فنی و هنری بی نظیر رو به رو شویم اما بخش های دیگر The Order: 1886 خالی از هر گونه نبوغی که خرج گرافیک بازی شده، خواهد بود.

موسیقی و صداگذاری بی‌نظیر

در بخش صداگذاری نیز شاهد عملکرد بسیار خوبی هستیم. از همان ابتدا در منو و پس از آن در شروع بازی، شاهد موسیقی‌های بسیار جذابی خواهید بود که با تم و فضای آن بسیار هماهنگ است و جذابیت صحنه‌های بازی را دوچندان خواهد کرد. Jason Graves آهنگساز بازی، یکی از افرادی است که کار خود را به نحو احسن انجام داده و کارش به شدت لایق تحسین است. همان طور که بالاتر نیز اشاره شد، صداگذاران شخصیت‌ها نیز اجرای بسیار خوبی دارند و توانسته‌اند که حس و حال خاصی به بخش صداگذاری بدهند. افکت شلیک اسلحه‌ها نیز از نکات قابل ذکر است که هر کدام بسیار خاص و شنیدنی کار شده‌اند تا هنگام استفاده از آن‌ها، لذت مضاعفی ببرید. در حالت کلی، صداگذاری و موسیقی The Order: 1886 از عوامل قدرت بازی حساب می‌شوند و توانسته به بهتر شدن تجربه مخاطب در طی کردن مراحل بازی کمک شایانی بکند.

با گذشت پنج سال از انتشار و خواندن نقد و بررسی The Order 1886 در گیم پاس، نظرات و تجربیات خود از بازی را در بخش نظرات برای ما و دیگر خوانندگان به اشتراک بگذارید.